I Have Dreamed of You so Much- Robert Desnos
I have dreamed of you so much that you are no longer real.
Is there still time for me to reach your breathing body, to kiss your mouth and make
your dear voice come alive again?
I have dreamed of you so much that my arms, grown used to being crossed on my
chest as I hugged your shadow, would perhaps not bend to the shape of your body.
For faced with the real form of what has haunted me and governed me for so many
days and years, I would surely become a shadow.
O scales of feeling.
I have dreamed of you so much that surely there is no more time for me to wake up.
I sleep on my feet prey to all the forms of life and love, and you, the only one who
counts for me today, I can no more touch your face and lips than touch the lips and
face of some passerby.
I have dreamed of you so much, have walked so much, talked so much, slept so much
with your phantom, that perhaps the only thing left for me is to become a phantom
among phantoms, a shadow a hundred times more shadow than the shadow the
moves and goes on moving, brightly, over the sundial of your life.
Robert Desnos
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί, Ρομπέρ Ντεσνός
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που πια δεν είσαι αληθινή.
Προφταίνω άραγε ν’ αγγίξω αυτό το σώμα που πάλλεται,
να φιλήσω πάνω σ’ αυτό το στόμα
μια αγαπημένη φωνή που γεννιέται;
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που τα μπράτσα μου συνηθισμένα,
σφίγγοντας τη σκιά σου, ν’ αγγίζουν το στήθος μου,
ίσως δεν θα μπορούσαν να τυλίξουν το κορμί σου.
Και είναι πολύ πιθανό, αν γίνει αληθινό το όραμα
που χρόνια με κατέχει τώρα, να μεταμορφωθώ και ‘γω
-σε μια σκιά. Ω ζυγαριές των αισθημάτων!
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που σίγουρα δεν μπορώ πια
να ξυπνήσω.
Αποκοιμιέμαι όρθιος, το κορμί μου έχει εκτεθεί
σ’ όλες τις μορφές της ζωής και του έρωτα,
και συ, η μόνη που μετρά σήμερα για μένα,
είσαι τόσο μακριά,
που είναι πιο εύκολο ν’ αγγίξω οποιαδήποτε άλλα χείλη
ή μέτωπο παρά το δικό σου σώμα.
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί, έχω τόσο μιλήσει,
περπατήσει και πλαγιάσει με το φάντασμά σου,
ώστε το μόνο που απομένει είναι να είμαι
ένα φάντασμα μες στα φαντάσματα,
πιο σκιά κι από τον ίσκιο που περπατά
και θα συνεχίζει να βαδίζει χαρούμενα-
πάνω στο ηλιακό ρολόι της ζωής σου.Πηγή http://n-tomaras.blogspot.gr/2012_07_01_archive.html
Ο Ρομπέρ Ντεσνός γεννήθηκε
στις 4 Ιουλίου 1900 στο Παρίσι. Ξεκίνησε να γράφει ποίηση στα 1918.
Ήταν ποιητής, μυθιστοριογράφος κριτικός του σινεμά και σουρεαλιστής,
αλλά παρεξηγήθηκε τόσο από τους ίδιους τους εκπροσώπους του σουρεαλισμού
που αναγκάστηκε να διακόψει σχέσεις μαζί τους.
Ήταν επίσης δημοσιογράφος και
ασχολήθηκε αρκετά με τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο. Παρέμεινε πάντα
ποιητής όμως που αντλούσε τις λέξεις από τον εσώτερο εαυτό του, ήταν
αυθεντικός και η ατμόσφαιρα στα γραπτά του απέπνεε πάντα τρυφερότητα,
ρομαντισμό και χιούμορ.
Συμμετείχε ενεργά στην Αντίσταση
και τελείωσε τη ζωή του κλεισμένος από τους Γερμανούς σε στρατόπεδο
συγκέντρωσης στην Τσεχοσλοβακία.
- See more at:
http://kissmygrass.gr/10973/%CF%84%CE%BF-%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE/#sthash.19puz9EQ.dpuf
The Ring of Stars-Robert Desnos
In order to make a star with five branches
Where six would have been the same
A circle must first be drawn
In order to make a star with five branches ...
A ring!
One did not take so many precuations
In order to make a tree from many branches
Trees that hide the stars
Trees!
You, full of nests and song birds
Covered with branches and leaves
That you lift as far as the stars!
