Robert Creeley -American poet
Once known primarily for his association with the group called the “Black Mountain Poets,” at the time of his death in 2005, Robert Creeley was widely recognized as one of the most important and influential American poets of the twentieth century.
His poetry is noted for both its concision and emotional power.
Albert Mobilio, writing in the Voice Literary Supplement, observed: “Creeley has shaped his own audience.
The much imitated, often diluted minimalism, the compression of emotion into verse in which scarcely a syllable is wasted, has decisively marked a generation of poets.”
http://www.poetryfoundation.org/bio/robert-creeley
The Mirror-Robert Creeley
Seeing is believing.Whatever was thought or said, these persistent,
inexorable deaths make faith as such absent,
our humanness a question,
a disgust for what we are.
Whatever the hope, here it is lost.
Because we coveted our difference,
here is the cost.
Πιστεύεις ότι βλέπεις.
Οτιδήποτε σκεφτήκαμε ή είπαμε,
αυτοί οι επίμονοι, αμείλικτοι θάνατοι
καθιστούν την πίστη τόσο ανύπαρκτη,
την ανθρωπιά μας ένα ερώτημα,
μια αποστροφή γι’ αυτό που είμαστε.
Όποια κι αν είναι η ελπίδα,
εδώ πέρα είναι χαμένη.
Επειδή τη διαφορά μας ποθήσαμε,
εδώ είναι το κόστος.(μετάφραση, Γιάννη Λειβαδας)
The Language
Locate I
love you some-
where in
teeth and
eyes, bite
it but
take care not
to hurt, you
want so
much so
little. Words
say everything.
I
love you
again,
then what
is emptiness
for. To
fill, fill.
I heard words
and words full
of holes
aching. Speech
is a mouth.
Τοποθέτησε Σ' Αγαπώ κά-
που στα δόντια και μάτια,
δάγκωσέ το
αλλά πρόσεξε μην πληγώσεις,
ζητάς τόσα πολλά, τόσο λίγα.
Οι λέξεις τα λένε όλα,
Σ' Αγαπώ πάλι,
για ποιο λόγο τότε το κενό.
Για να γεμίζει, ολοένα
Άκουσα λέξεις και λέξεις
γεμάτες τρύπες οδυνηρές
Ο λόγος είναι στόμα.
The Rain-Robert Creeley
All night the sound hadcome back again,
and again falls
this quite, persistent rain.
What am I to myself
that must be remembered,
insisted upon
so often? Is it
that never the ease,
even the hardness,
of rain falling
will have for me
something other than this,
something not so insistent--
am I to be locked in this
final uneasiness.
Love, if you love me,
lie next to me.
Be for me, like rain,
the getting out
of the tiredness, the fatuousness, the semi-
lust of intentional indifference.
Be wet
with a decent happiness.
Η βροχή
—Robert Creeley—Μετάφραση: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Όλη νύχτα ο ήχος είχε
έρθει πίσω ξανά,
και ξανά πέφτει
αυτή η ήσυχη, αδιάκοπη βροχή.
Τι είμαι για μένα
που πρέπει να θυμάται κανείς
να επιμένει σ” αυτό
τόσο συχνά;
Είναι
που ποτέ η άνεση
ακόμη και η τραχύτητα
της βροχής πέφτοντας
δεν θα “χουν για μένα
κάτι άλλο απ” αυτό,
κάτι όχι τόσο επίμονο·
είμαι για πάντα λοιπόν κλειδωμένος σ” αυτή
την οριστική αμηχανία.
Αγάπη, αν μ” αγαπάς
ξάπλωσε δίπλα μου.
Γίνε για μένα, σαν τη βροχή
η έξοδος
από την κούραση, την ανοησία, τη μισο-
λαγνεία της σκόπιμης αδιαφορίας.
Να “σαι υγρή
με μια αξιοπρεπή ευτυχία.
