poems by William Butler Yeats
A Crazed Girl - Poem by William Butler Yeats
THAT crazed girl improvising her music.Her poetry, dancing upon the shore,
Her soul in division from itself
Climbing, falling She knew not where,
Hiding amid the cargo of a steamship,
Her knee-cap broken, that girl I declare
A beautiful lofty thing, or a thing
Heroically lost, heroically found.
No matter what disaster occurred
She stood in desperate music wound,
Wound, wound, and she made in her triumph
Where the bales and the baskets lay
No common intelligible sound
But sang, 'O sea-starved, hungry sea.'
«Εκείνο το τρελό κορίτσι που αυτοσχεδιάζει τη μουσική του,
Την ποίησή του, χορεύοντας στην ακροθαλασσιά
Με την ψυχή του τώρα διχασμένη
Και σκαρφαλώνει, πέφτει, δίχως να ξέρει πού
Και κρύβεται σ` ενός ατμόπλοιου τ` αμπάρι
Με γόνατο σπασμένο, η κόρη αυτή, δηλώνω εγώ,
Είναι κάτι ωραίο και υψηλό, κάτι
Ηρωικά χαμένο που ηρωικά έχει βρεθεί.
Δεν έχει σημασία ποιά συμφορά τη βρήκε~
Την τύλιξε μια μουσική απελπισμένη
Και τυλιγμένη, τυλιγμένη μες στο θρίαμβό της
Εκεί που στοίβαζαν δεμάτια και καλάθια
Έβγαλε μια φωνή παράξενη, τραγουδιστή:
«Ω θάλασσα που θάλασσα ποθείς, θάλασσα πεινασμένη».(W, B. Yeats, Μυθολογίες και οράματα, μτφ. Σπ. Ηλιόπουλος, Γαβριηλίδης)
THE ROSE OF THE WORLD
by: William Butler Yeats (1865-1939)
HO dreamed that beauty passes like a dream?
For these red lips, with all their mournful pride,
Mournful that no new wonder may betide,
Troy passed away in one high funeral gleam,
And Usna's children died.
We and the labouring world are passing by:
Amid men's souls, that waver and give place
Like the pale waters in their wintry race,
Under the passing stars, foam of the sky,
Lives on this lonely face.
Bow down, archangels, in your dim abode:
Before you were, or any hearts to beat,
Weary and kind one lingered by His seat;
He made the world to be a grassy road
Before her wandering feet.
Το ρόδο του κόσμου- Άντρια Γαριβάλδη
Μετάφραση από το αγγλικό
του W. B. Yeats “The Rose of the World”
Ποιος ονειρεύτηκε πως η ομορφιά περνά σαν όνειρο,
Για τούτα τα κόκκινα τα χείλη, μ’ όλη την πένθιμή τους περηφάνια,
Πένθιμη τόσο που κανένα νέο θαύμα δεν μπορεί να γίνει,
Ξεψύχησε η Τροία με μια ανώτερη νεκρώσιμη αναλαμπή,
Και πέθαναν του Ούσνα τα παιδιά.
Εμείς κι η εργατιά του κόσμου προσπερνούμε,
Ανάμεσα σ’ ανθρώπινες ψυχές που ταλαντεύονται κι υποχωρούν
Σαν τα χλωμά νερά στη χειμωνιάτικη ροή τους,
Κάτω απ’ τ’ αστέρια που περνούν, τον αφρό του ουρανού,
Ζει αυτή σε τούτο το μοναχικό της πρόσωπο.
Υποκλιθείτε, αρχάγγελοι, μες στη θαμπή σας κατοικία,
Προτού να υπάρχετε, ή να ‘χετε καρδιές που να χτυπούν,
Kατάκοπη και ευγενής αυτή παρέμενε δίπλα στο θρόνο Του,
Έφτιαξε Αυτός τον κόσμο να ‘ναι δρόμος καταπράσινος
Κάτω απ’ τα πόδια τα περιπλανώμενά της.
William Butler Yeats
SWEETHEART, do not love too long:
I loved long and long,
And grew to be out of fashion
Like an old song.
All through the years of our youth
Neither could have known
Their own thought from the other's,
We were so much at one.
But O, in a minute she changed—
O do not love too long,
Or you will grow out of fashion
Like an old song.
Για χρόνια εσύ μην αγαπάς
Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς (μετάφραση: Κρυσταλλία Κατσαρού)
Αγαπημένη, για χρόνια εσύ μην αγαπάς
Εγώ αγάπησα για αιώνες
Και σαν τραγούδι παλιό
Σβήστηκε η αίγλη μου
Τραγούδι σαθρό
Όλα της νιότης μας τα χρόνια
Η σκέψη μου ποια, ποια η δική σου
Ποιος θα μπορούσε να μας πει
Ένα ήμασταν εμείς
Αυτή, όμως, άλλαξε ευθύς
Αλίμονο, μην αγαπάς για τόσο πολύ
Η αίγλη, αλλιώς,
—σαν τραγούδι παλιό, αλλοτινό—
Θα εξατμιστεί
A Poet To His Beloved
William Butler Yeats
I BRING you with reverent hands
The books of my numberless dreams,
White woman that passion has worn
As the tide wears the dove-grey sands,
And with heart more old than the horn
That is brimmed from the pale fire of time:
White woman with numberless dreams,
I bring you my passionate rhyme.
Ποιητής στην αγαπημένη του
Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς (μετάφραση: Κρυσταλλία Κατσαρού)
Αφήνω σε σένα με χέρια ευλαβικά
Χιλιάδες τα όνειρά μου τα χαρτόδετα
Λευκή γυναίκα από το πάθος ξεπλυμένη
Όπως η άμπωτη ρουφάει το γκρίζο
Κι υπόλευκη την άμμο γδέρνει.
Και με καρδιά από κέρας πιο γηραιά
Ξέχειλη απ’ την ανάρια του χρόνου φωτιά
Λευκή γυναίκα μ’ όνειρα άπειρα σαν κύμα
Αφήνω σε σένα όλου του πάθους μου τη ρίμα.
William Butler Yeats » He Wishes For The Cloths Of Heaven
HAD I the heavens' embroidered cloths,Enwrought with golden and silver light,
The blue and the dim and the dark cloths
Of night and light and the half-light,
I would spread the cloths under your feet:
But I, being poor, have only my dreams;
I have spread my dreams under your feet;
Tread softly because you tread on my dreams.
«Αν είχα τ’ ουρανού την πλουμιστή τη φορεσιά
την υφασμένη από χρυσό κι απ’ ασημένιο φως
Τη γαλανή, τη μελιχρή, τη μαυροκεντημένη φορεσιά
Από νύχτα κι από μέρα κι από αποσπερίσιο φως
Τη φορεσιά μου θα άπλωνα κάτω από τα πόδια σου
Μα εγώ που είμαι φτωχός έχω μόνο τα όνειρά μου
Τα όνειρά μου άπλωσα κάτω από τα πόδια σου.
Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου».
William Butler Yeats (1865-1939) with His Wife Georgie Hyde Lee and Children Anne and Michael
By: Irish Photographer
Ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς (αγγλ. William Butler Yeats) (13 Ιουνίου 1865, Δουβλίνο - 28 Ιανουαρίου 1939, Γαλλία), γιος του Ιρλανδού ζωγράφου Τζον Μπάτλερ Γέιτς, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγγλόφωνους ποιητές του 20ού αιώνα. Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, το δοκίμιο και τη μελέτη. Επηρεάστηκε από το γαλλικό συμβολισμό, κατόρθωσε να συγκεράσει το ρομαντισμό με το ρεαλισμό, ενώ στο έργο του διαφαίνεται η αγάπη του για τους μύθους και της παραδόσεις για την πατρίδα του, Ιρλανδία, καθιερώνοντας το κελτικό "στυλ", με θέματα από την κελτική μυθολογία, τη μελαγχολία και το μυστικισμό.
Το 1923 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
https://en.wikipedia.org/wiki/W._B._Yeats
http://www.csun.edu/~hceng029/yeats/collectedpoems.html
