Poemas de Julio Cortázar y Cesare Pavese

 BOLERO
Julio Cortázar
Qué vanidad imaginar
que puedo darte todo, el amor y la dicha,
itinerarios, música, juguetes.
Es cierto que es así:
todo lo mío te lo doy, es cierto,
pero todo lo mío no te basta
como a mí no me basta que me des
todo lo tuyo.

Por eso no seremos nunca
la pareja perfecta, la tarjeta postal,
si no somos capaces de aceptar
que sólo en la aritmética
el dos nace del uno más el uno.

Por ahí un papelito
que solamente dice:

Siempre fuiste mi espejo,
quiero decir que para verme tenía que mirarte.

Y este fragmento:

La lenta máquina del desamor
los engranajes del reflujo
los cuerpos que abandonan las almohadas
las sábanas los besos

y de pie ante el espejo interrogándose
cada uno a sí mismo
ya no mirándose entre ellos
ya no desnudos para el otro
ya no te amo,
mi amor.
http://www.los-poetas.com/b/corta1.htm#BOLERO 

BOLERO
Julio Cortázar

Πόση ματαιοδοξία, σαν φανταζόμουν
πως τα πάντα εγώ μπορώ να σου τα δώσω:
την αγάπη και την ευτυχία,
οδηγίες και μουσική και παίξιμο.

Ένα είναι βέβαιο:
καθετί δικό μου σου το δίνω, να 'σαι βέβαιη.
μόνο που, ό,τι και να σου δώσω, δε σου αρκεί,
όπως κι εμένα δε μου αρκεί
ό,τι δικό σου κι αν μου δώσεις.

Γι' αυτό, ποτέ δε θα γίνουμε
το ζευγάρι το άψογο, η μία και αυτή καρτ ποστάλ,
αν δεν είμαστε σε θέση να παραδεχτούμε
ότι μόνο στην αριθμητική
ένα κι ένα κάνει δύο.

Έτσι, αρκεί ένα ραβασάκι
που απλά και μόνο γράφει:

Πάντα υπήρξες ο καθρέφτης μου∙
θέλω να πω, για να δω εμένα, έπρεπε εσένα να κοιτάζω.

Mετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

 Verrà la morte e avrà i tuoi occhi

(Cesare Pavese)

Verrà la morte e avrà i tuoi occhi.
questa morte che ci accompagna
dal matino alla sera, insonne,
sorda, come un vecchio rimorso
o un vizio assurdo. I tuoi occhi
saranno una vana parola,
un grido taciuto, un silenzio.

Così li vedi ogni matina
quando su te sola ti pieghi
nello specchio. O cara speranza,
quel giorno sapremo anche noi
che sei la vita e sei il nulla.

Per tutti la morte ha uno sguardo.
Verrà la morte e avrà i tuoi occhi.

Sarà come smettere un vizio,
come vedere nello specchio
riemergere un viso morto,
come ascoltare un labbro chiuso.
Scenderemo nel gorgo muti.
http://www.poetryfoundation.org/bio/cesare-pavese

 Ο θάνατος θαρθεί
Μετάφραση Τάκης Σινόπουλος

Ο θάνατος θαρθεί και θάχει τα μάτια σου-
αυτός ο θάνατος που ακοίμητος
απ’το πρωί ως το βράδυ μας ακολουθεί,
ανελέητος σαν παλιά τύψη,
σαν ένα ακατανόητο πάθος.

Τα μάτια σου θάναι ένας λόγος ανώφελος,
μια κραυγή που χάθηκε, μια σιωπή.
Έτσι, την ώρα που μονάχη σκύβεις
κάθε πρωί στον εαυτό σου
τα βλέπεις στον καθρέφτη. Και τη μέρα αυτή,
ω προσδοκία πολύτιμη, θα ξέρουμε κι εμείς
πως είσαι η ζωή, πως είσαι η άβυσσο.

Για τον καθένα ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.

Ο θάνατος θαρθεί και θάχει τα μάτια σου.

Θάναι σα ν’απαρνιόμαστε ένα πάθος,
σα να κοιτάζουμε στο βάθος του καθρέφτη
το ανέβασμα καποιου προσώπου πεθαμένου,
ή σα ν’ακούμε ψιθυρους από χείλη κλειστά.
Σιωπηλοί, κατεβαίνουμε μέσα στην άβυσσο