If You Forget Me-Pablo Neruda

If You Forget Me-Pablo Neruda

I want you to know
one thing.


You know how this is:
if I look
at the crystal moon, at the red branch
of the slow autumn at my window,
if I touch
near the fire
the impalpable ash
or the wrinkled body of the log,
everything carries me to you,
as if everything that exists,
aromas, light, metals,
were little boats
that sail
toward those isles of yours that wait for me.


 Well, now,
 if little by little you stop loving me
 I shall stop loving you little by little.

 If suddenly
 you forget me
 do not look for me,
 for I shall already have forgotten you.

 If you think it long and mad,
 the wind of banners
 that passes through my life,
 and you decide
 to leave me at the shore
 of the heart where I have roots,
 remember
 that on that day,
 at that hour,
 I shall lift my arms
 and my roots will set off
 to seek another land.

 But
 if each day,
 each hour,
 you feel that you are destined for me
 with implacable sweetness,
 if each day a flower
 climbs up to your lips to seek me,
 ah my love, ah my own,
 in me all that fire is repeated,
 in me nothing is extinguished or forgotten,
 my love feeds on your love, beloved,
 and as long as you live it will be in your arms
 without leaving mine.

Pablo Neruda-Αν με ξεχάσεις

 Aν με ξεχάσεις...
Ένα
θέλω να ξέρεις.


Ξέρεις πώς είν'αυτό:
κοιτάζω
το κρυστάλλινο φεγγάρι, το κόκκινο κλαδί
του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου,
αγγίζω
πλάι στη φωτιά
την ατάραχη στάχτη
ή το ρυτιδωμένο σώμα του ξύλου,
κι όλα με φέρνουν σε σένα,

λες και ό,τι υπάρχει,
αρώματα, φως, μέταλλα,
είναι μικρά πλεούμενα που ταξιδεύουν
προς τα νησιά σου που με περιμένουν.


Ωστόσο,
αν λίγο λίγο πάψεις πια να μ'αγαπάς
θα πάψω κι εγώ να σ'αγαπώ λίγο λίγο.


Κι αν ξαφνικά
με ξεχάσεις
μην ψάξεις να με βρεις,
θα σ'έχω λησμονήσει.

Αν θεωρήσεις ότι κρατάει πολύ κι είναι τρελός
ο άνεμος από σημαίες
που περνάει απ'τη ζωή μου
κι αποφασίσεις
να με αφήσεις στην όχθη
της καρδιάς που έχω ρίζες,
σκέψου
πως εκείνη τη μέρα,
την ώρα εκείνη
θα σηκώσω τα χέρια
και θα βγουν οι ρίζες μου
για να βρούνε άλλη γη.


Όμως
αν κάθε μέρα,
κάθε ώρα,
νιώθεις προορισμένη για μένα
με γλυκύτητα αψεγάδιαστη.

Αν κάθε μέρα ανεβαίνει

ένα λουλούδι στα χείλη σου για να με βρει,
αχ αγάπη μου, αχ δικιά μου,
μέσα μου όλη τούτη η φωτιά θα επαναλαμβάνεται,
μέσα μου τίποτα δε θα σβήσει ούτε θα ξεχαστεί,

η αγάπη μου τρέφεται από την αγάπη σου, αγαπημένη,
κι όσο θα ζεις θα είναι μες στην αγκαλιά σου
χωρίς απ'τη δική μου να φύγει. 

 

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Εικόνα

Edgar Allan Poe

Εικόνα

Nikiforos Vrettakos